[♫ 𝕄𝔼𝕃𝕆𝔻𝕚 ♫]

Terastaki Havlu      Aynı terasa açılıyordu yan yanaydı kapılarımız kaldığımız pansiyonda.  Sabahları ya da akşamüzerleri karşılaşıyorduk, ortak düş, ortak mutfak, çekingen bir selamlaşma.  Aynı terasta yanyana kuruyordu çamaşırlarımız, bu ürpertiyordu beni; acemi, tutuk birkaç sözcük eşliğinde beyaz şarap içerek aynı terasta seyrediyorduk günbatımını, bu da ürpertiyordu beni.  Işığın azalan şiddetinde yan yanaydı terasa vuran gölgelerimiz ve karışıyordu birbirine.      Elimizde olmadan gülümsemiştik bakışlarımız çarpıştığında, sahildeydik ve aynı kitabı okuyorduk ilk karşılaşmamızda.      Sezon açılmamıştı, seyrekti sahiller, daha erken yaz gülümsüyordu.      Pansiyon önündeki sandalların kıpırtısı, çiçeklerin çekingen dirimi, günbatımıyla gölgelenmiş alanların rengi kalmış aklımda.  İkimiz de yalnızdık ve birbirimize ilişmemeye çalışıyorduk adını kimselerin bilmediği o uzak sahil kasabasında.     Oysa güneşin batışını izlemek gibi kendiliğinden bir birlikteliğe dönüştü paylaştığımız şeyler      Birbirinden kamaşmaya başlamıştı tenlerimiz      dokunmasan da yanındaki gövdeyi duymanın şiddetine dönüşmüştü aramızdaki çekim.       tenin çağrısı hazırdı kendine kurulan bütün tuzaklara      O akşam terastaydık gene. Gün çoktan batmıştı. Çamaşırlar asılıydı, uzaktan şarkılar geliyordu ve kekik kokuları. Nedense her zamankinden başka bakıyordun bana. Sonra usulca dedin ki:      "İlk kez bir erkeğin tenine dokunmak isteği duyuyorum içimde."         Benim için yaz başlamıştı.         "Dokun öyleyse" dedim.         Sustun. Uzun uzun baktık birbirimize. Kendine nasıl karşı koyduğun okunuyordu yüzünün derinliklerinde. Sonra hiçbir şey söylemeden usulca kalktın, odana gittin, yavaşça örttün kapını. Saatlerce orada, gecede ve o terasta kaldım.        Sabah uyandığımda odanın kapısı açıktı, eşyalarını toplayıp gitmiştin baktım. Yalnızca terasta unuttuğun havlu çırpınıyordu rüzgarda               Bir daha hiç rastlamadım sana, hiçbir yerde hiçbir yazda                Düşünüyorum aradan tam on üç yıl geçmiş                On üç yıl önce içinde uyanan o isteğin anısı saklı duruyormuş sende?                Birden adını hatırlamadığımı fark ettim bu şiiri yazarken, ama terasta çırpınan havlunun rengi hala gözlerimin önünde On üç yıl sonra şimdi sevgilimden ayrıldığım bu derin, bu kavurucu günlerde neden ansızın aklıma düştüğünü sordum kendime. Sonra anladım: Bir aşk birçok aşktan yapılıyor ve ayrılınmıyor hiçbir seferinde Murathan Mungan (Yaz Geçer)

[Etiketler:]

Etiketler: