[♫ 𝕄𝔼𝕃𝕆𝔻𝕚 ♫]

LÂLE SOĞANININ ÖYKÜSÜ Bu şiir Yozgat çamlığında her bahar açan bir lâle soğanının öyküsüdür. Ben bir lâle soğanıyım Yozgat'ın çamlığında Mayıs ayını beklerim Üstüme toprağın sıcağı ulaşır yavaş yavaş Korka korka dil uzatırım toprağa O beni yalar, ben onu yalarım Yavaş yavaş maviyi görür yapraklarım Sonra bir filiz açarım orta yerimden Karşıki dağlar gerinir Güneşe yürekten bir merhaba derim Alıp giderim başımı göğe doğru Emerim memesini en dolu bulutların Sonra bir renk olurum Çiçeğimde üç beş yaprak, gerinirim, Ortamda oturur bir kara leke, karaciğer Ve gelecek günlerimin öyküsünü yazarım Işığın, mavinin, bulutun, toprağın İnce tel tel uzanırım doğanın ..... yerinde Pul pul serpilir tohumlarım Ben bir şekvasız şikayetsiz lâleyim İnsandan daha önce doğduğumu söylerler Sağım solum ..... Bir de meşe ağacı gölgeler yokluğumu Uzanır ellerim gider gölgenin tükendiği yere Ve sonra bir ışık kucaklar beni Sağımda soğanımda sık sık gerinirim Doğrurum çocuklarımı Mayıs sonu görmez beni Yavrularımla yatarım bir uykuya Mart gelecek nisan gelecek Yavaş yavaş köklerim toprakta oynaşacak Sonra bedenimi iki üç yaprak bir fide taşıyacak Yeniden çıkacağım bakacağım gökyüzüne Aydınlığa güneşe merhaba diyeceğim Teşekkür edeceğim bütün nedenlere Sonra yeniden alev rengi açacağım Göğsümün içi ciğer rengi kara Ve umutlu gözlerle bakacağım Gözüme çarpacak insanlara. Abbas Sayar ( 1923 - 1999 )

[Etiketler:]

Etiketler: