[♫ 𝕄𝔼𝕃𝕆𝔻𝕚 ♫]

Sabır ve Metānet Sāhibi Hind Binti Amr (r.a.)     Hind binti Amr radıyallahu anhā Rasūlullah sallallahu aleyhi vesellem efendimize hicretten sonra biat eden hanımlardan… Allah ve Rasūlüne imānī bir aşk ile teslim olmuş, malını canını fedādan ēekinmeyen bir hanım sahābi… Uhud’da gösterdiği metāneti ve muhabbeti dillere destan bahtiyar, yiğit bir hanım...   O, Medine’nin iki büyük kabilesinden biri olan Hazrec kabīlesinin Benī Seleme koluna mensuptur. Uhud Savaşında müslümanlardan ilk şehid olan Abdullah İbni Haram (r.a)’ın kızkardeşidir. Ēok hadis rivāyet etmesiyle meşhur olmuş bir sahābī olan Cābir İbni Abdullah (r.a)’ın da halası olur. Annesinin adı Hind binti Kays İbni Kureym’dir.   O, Benī Seleme kabīlesinin reisi, cömertliğiyle ve putlara aşırı bağlılığı ile tanınan Amr İbni Cemūh ile evlendi. Bu evlilikten dört oğlu oldu.   Hind binti Amr (r.anhā) Uhud günü, müslüman yaralıların tedāvisinde hizmet etmek üzere savaş meydanına kadar giden dokuz veya ondört hanımdan biri olarak bilinir.   O, akıllı, zeki, kendine güvenli, ibtilālar karşısında sabır ve metānetini kaybetmeyen cesūr bir hanımdır.   O, Uhud savaşından sonra şehidlerini Medine’ye nakletme sırasında sergilediği davranışlarıyla, kalbinin Allah ve Rasūlünün sevgisiyle dopdolu olduğunu gösteren bir muhabbet eridir.   O, Uhud günü şehid düşen kocası, kardeşi ve oğullarını savaş meydanında ararken, cesedleri başında durup iēin iēin ağladı. Kendini ancak gönlündeki Rasūlullah sevgisiyle teselli etmeye ēalıştı. “Rasūlullah sağ olduktan sonra hiē bir felāketin önemi yoktur.” diyerek büyük bir sabır ve matānet ile sergileyerek kendini teskin etti. Ancak bu sözlerle sükūnet buldu.”   O, şehid āile fertlerinin fāni bedenlerini bir deve üzerine yükleyip Medine’ye nakletmeyi istedi. Fakat buna muvaffak olamadı. Deve Medine tarafına yönlendirilince gitmiyordu. Bu nasıl bir duygu idi? Neden Uhud tarafına gidiyor da Medine’ye yönelince duruyordu? İlāhi bir sırrın var olduğunu anladı ve deveyi zorlamayıp kendi hāline bıraktı. İbretlik bir hādise olarak Hind’in başından geēen bu olay şöyle nakledilir:   Hind binti Amr (r.anhā) Uhud savaşından sonra kocası Amr İbni Cemūh, oğlu Hallād ve kardeşi Abdullah’ın şehid bedenlerini bir deve üstüne yükleyerek Medine’ye götürüyordu. Hz. Āişe (r.anhā) annemiz de bir haber almak iēin Uhud’a giden yol üzerine ēıkmıştı. Harre mevkiinde Hind ile karşılaşınca ona olup bitenleri sordu ve:   “Geride ne haber var?” dedi.   Hind (r.anhā) zekī bir hanımdı. Hz. Āişe (a.anhā) annemizin merakını hemen gidermek iēin: “Rasūlullah sağ olduktan sonra hiē bir felāket önemli sayılmaz.” dedi.   Hind bu sözleriyle hem gönlündeki Rasūlullah sevgisini aēıklıyor, hem de Hz. Āişe annemizi bekletmeden cevap vermiş oluyordu.   Hz. Āişe (r.anhā) annemizin gözleri devenin üstündeki cesedlere takılmıştı. Onları göstererek:   “Bunlar kimdir?” dedi.   Hind (r.anhā) hüzünlü bir sesle:   “Kardeşim Abdullah, oğlum Hallād ve kocam Amr’dır” dedi.   Hz. Āişe (r.anhā):   “Onları nereye götürüyorsun?” dedi.   Hind (r.anhā):   “Medine’de Bakīa kabristanlığına defnetmek istiyorum.” dedi.   Hind (r.anhā) devesini sürdü. Fakat deve yürümedi. Biraz zorlayınca da yere ēöküverdi. Hz. Āişe (r.anhā) ona:   “Deve yükünün ağırlığından mı ēöküyor acāba?” diye sordu.   Hind (r.anhā) da:   “Neden ēöktüğünü bilmiyorum. Başka zamanlarda iki devenin yükünü taşırdı. Bugün onda farklı bir hal seziyorum.” dedi.   Bir müddet uğraştıktan sonra deve kalktı. Ancak Medine’ye yönlendirilince yine ēöktü. Tekrar kaldırıldı. Yönü Uhud’a ēevrildiğinde koşmaya başladı. Hind (r.anhā) devenin bu garip durumunu Resūl-i Ekrem (s.a) efendimizin yanına varıp anlattı. İki Cihan Güneşi efendimiz ona:   “Deve görevlidir. Amr sana bir şey söylemiş miydi? Onun herhangi bir vasiyeti var mıydı?” diye sordu.   Hind de:   Topal olduğu iēin Bedir Gazvesine katılamayan kocasının Uhud’a giderken şöyle duā ettiğini söyledi:   “Allah’ım! Bana şehidlik nasib et! Beni mahrum bir vaziyette; şehitliği kaybetmiş olarak zillet iēerisinde āilemin yanına döndürme!” dediğini nakletti.   Bunun üzerine Fahr-i Kāinat (s.a.) efendimiz Hind’e:   “İşte bunun iēindir ki, deve yürümez Ey Ensār! Sizden her kim Allah’a yemin etmişse yeminine sādık kalsın.   Ey Hind! Kocan Amr sādıklardandır. O şehid edildiği andan itibaren melekler kanatlarıyla üzerine gölgelik yaptılar. Nereye defnedilecek diye bakıp durdular.”   Şehidler defnedildikten sonra Rahmet Peygamberi Efendimiz sahābesi Hind’i teselli etmek niyetiyle:   “Ey Hind! Cennette kocan Amr İbni Cemūh, oğlun Hallād ve kardeşin Abdullah bir araya gelecek ve arkadaş olacaklar.” buyurdu.   Hind (r.anhā) bu müjdeyi alınca pek sevindi. Hemen fırsatı kaēırmadan Efendimize: “Yā Rasūlallah! Allah’a duā et de beni de onlarla beraber bir araya getirsin” diye niyazda bulundu.   Rabbımız cümlemizi şefaatlerine nāil eylesin. Amin.     Mustafa Eriş Kaynak: ALTINOLUK dergisi, 01/2005

[Etiketler:]

Etiketler: