[♫ 𝕄𝔼𝕃𝕆𝔻𝕚 ♫]

Güneşi İçenlerin Türküsü Bu bir türkü:- toprak çanaklarda güneşi içenlerin türküsü! Bu bir örgü:- alev bir saç örgüsü!                          kıvranıyor; kanlı; kızıl bir meş\'ale gibi yanıyor                                       esmer alınlarında                           bakır ayakları çıplak kahramanların! Ben de gördüm o kahramanları, ben de sardım o örgüyü, ben de onlarla                      güneşe giden                                         köprüden                                                geçtim! Ben de içtim toprak çanaklarda güneşi. Ben de söyledim o türküyü! Yüreğimiz topraktan aldı hızını; altın yeleli aslanların ağzını                                         yırtarak                                               gerindik! Sıçradık;             şimşekli rüzgâra bindik!. Kayalardan             kayalarla kopan kartallar çırpıyor ışıkta yaldızlanan kanatlarını. Alev bilekli süvariler kamçılıyor                              şaha kalkan atlarını!                     Akın var                                 güneşe akın!                         Güneşi zaptedeceğiz                                 güneşin zaptı yakın! Düşmesin bizimle yola: evinde ağlayanların                             göz yaşlarını                                         boynunda ağır bir                                                                 zincir                                                                     gibi taşıyanlar! Bıraksın peşimizi             kendi yüreğinin kabuğunda yaşayanlar! İşte:         şu güneşten                         düşen                                ateşte                                     milyonlarla kırmızı yürek yanıyor! Sen de çıkar göğsünün kafesinden yüreğini; şu güneşten                 düşen                         ateşe fırlat; yüreğini yüreklerimizin yanına at!                           Akın var                                   güneşe akın!                           Güneşi zaptedeceğiz                                   güneşin zaptı yakın! Biz topraktan, ateşten, sudan, demirden doğduk! Güneşi emziriyor çocuklarımıza karımız, toprak kokuyor bakır sakallarımız! Neş\'emiz sıcak!                 kan kadar sıcak, delikanlıların rüyalarında yanan                                                " o an"                                                     kadar sıcak! Merdivenlerimizin çengelini yıldızlara asarak, ölülerimizin başlarına basarak                                             yükseliyoruz                                                         güneşe doğru! Ölenler         döğüşerek öldüler;                               güneşe gömüldüler. Vaktimiz yok onların matemini tutmaya!                           Akın var                                       güneşe akın!                           Güneşi zaaaptedeceğiz                                       güneşin zaptı yakın! Üzümleri kan damlalı kırmızı bağlar tütüyor! Kalın tuğla bacalar                     kıvranarak                                 ötüyor! Haykırdı en önde giden,                             emreden! Bu ses!         Bu sesin kuvveti,                              bu kuvvet yaralı aç kurtların gözlerine perde                                                      vuran, onları oldukları yerde                                 durduran                                       kuvvet! Emret ki ölelim                    emret! Güneşi içiyoruz sesinde! Coşuyoruz,            coşuyor!.. Yangınlı ufukların dumanlı perdesinde mızrakları göğü yırtan atlılar koşuyor!                            Akın var                                        güneşe akın!                            Güneşi zaaaaptedeceğiz                                        güneşin zaptı yakın! Toprak bakır             gök bakır. Haykır güneşi içenlerin türküsünü, Hay-kır         Haykıralım! Nazım Hikmet

[Etiketler:]

Etiketler: