[Hayrullah Deniz]

gece mece derken oturduk biran geceyle muhabbete. bir o söyledi bir ben. o beni anlatti ben onu. sonra baktikki... ne görel?m… aslinda o bendim, ben o... ?agirdik. gülüstük. birazda dalga geçtik... mutluyduk onunla,ikimizde bunu bilirdik bilirdikde,iki canbaz bir ipte oynamazki. ya o gidecekti,ya ben... oda olmazdi. nasil olacaktIki biz içiçeydik... düsündük tagindik, birazda kafa ?igirdik.. yok, olmadi hiç birsey bulamadik... ayrilamazdik... ayrilsak ikimizde ölürdük. gündüze maglup olur yanardik… ben karar verdim... bazen sevdalarda, âsik sevdasi adina tek yanli karar verirdi, verdim... ben gidecektim o kalacakti. ben yanacaktim... gittim yandim. ancak pisman olmadim. aglamadim sizlanmadim, korkmadim ürkmedim. çünkü söz verdim, sevdam olan karanliga. sevdamd? yeminlimdi, yavuklumdu. gerekirse ölmeye söz verdim... tuttum sözümü öldüm... simdilerde o bensiz gecelerde, daha bir karanlik,daha bir zifiri çöküyor sevdalarin üstüne. agitlar yakiyor yüreklerde, agitlarini mIsralarin gözyaglarinda düsümlüyor... ardimdan kendi elleriyle koydusu mezartasima bakiyor, sonra boynu bükük gecenin koynuna daliyor... bir daliyor bir çikiyor,ancak beni bulamiyor... bense her geliginde nezarima gülümsüyorum geceme. bir avuç daha karanlik atiyorum yüregine, unutmasin diye. bir buket siyah gül niSanliyorum bagrina, her aninda ansin diye... yani, yani, yani... gecem için ben öldüm. benim içim gecem yasadi. ancak kimsenin bilmedigi bir sey vardi, gece bendim... ben kendim için öldüm. kimse bilmedi... HAYRULLAH DEniz

[♫ 𝕄𝔼𝕃𝕆𝔻𝕚 ♫]

emekicin1.gif  Paylasimin icin tesekkürler

[Etiketler:]

Etiketler: