[Hayrullah Deniz]

istemedigin bir mecrada kalmak, ölünün kör kuyuda kireçle recm edilmesine benzer... ölü beden kurtulmak için feryat ettikçe, kireç her an yavas yavas eritir de bedeni, duymaz figan eden gülleri... ruh köseye sikisinca ne yapar...? kendi bedeninde kendini bogar, tirnaklariyla keser bileklerini... olmadi mi, hayata takar kara gözlüklerini, içindeki kurda müracaat eder kemirme bahsinde... ilmek ilmek dolagir kurt ruhun kilcal damarlarinda, agir ve agrili bir süreç baglamistir ruh için, mahkemesini kendi kurMus, savcIsi,hakimi kendi olMus, hükmünü kendisi vermis infazi imzalayan kendi kalemini, mecalsiz parmaklariyla kirmis, elektrikli sandalyesini kendisi oturMus, ve bahse konu kurdu, kendisi zerk etmistir damarlarina... agrilar arttikça ,bir an olsun uzaklagir ruh celladindan, ki dahi, bu bile yeterli gelmeyince, artirarak dozu, daha da istahlandiracak kurdu, dokunulmayacak mahrem odasina,yürege yönlendirecek... kurt devam edecektir yoluna ,ilmek ilmek izlerini Birakarak... ruh kendi celladini azil etmis, kendi üstlenmistir siringanin sefligini... doz artar,kurt azar,yürek daralir gelenden... kurdun girmesiyle yürek zarindan, önce hos bir sicaklik, sonra sonsuz karanlik.... ruh huzura ermis, kurt doyuma doyMustur. her iki tarafta istedigini almis, bir hikayeyi yazip, son satirlarini kan ile baglamis, kapagi hayatin vuslati, ölüm ile mühürlemislerdir... simdilerde gece disari çiktiginizda,açik havada olur da gökyüzüne bakarsaniz, yari sönmüs bir yildiz size göz kirpacaktir.... iste o yildiz, bizden size son selami yollayacaktir... h.deniz

[♫ 𝕄𝔼𝕃𝕆𝔻𝕚 ♫]

emekicin1.gif  Paylasimin icin tesekkürler

[Etiketler:]

Etiketler: